Nikogo nie trzeba chyba specjalnie przekonywać, że wist jest najtrudniejszym elementem brydża.

Popatrzmy na dwa rozdania sprzed lat:

Po licytacji (NS po):

W zaatakował blotką pik. Rozgrywający ściągnął dwa razy atu, a potem odegrał dwie pozostałe lewy pikowe, utrzymując się w stole. Teraz zagrał w karo, planując, po dołożeniu blotki przez E, wstawienie ósemki - W po wzięciu lewy znalazłby się na wpustce (po wejściu 3♣, to, że ma on zarówno asa trefl, jak i króla kier, było dla rozgrywającego oczywiste). Ale na pozycji E siedział jeden z wielkich graczy angielskich lat 50-tych i 60-tych ubiegłego wieku - Maurice Harrison Gray. Na blotkę karo ze stołu podłożył dziesiątkę i plan rozgrywającego został zniweczony…

Proponuję w ramach ćwiczenia z rozgrywki zastanowić się, jak naprawdę trzeba było rozegrać tego szlemika - rozwiązanie na końcu.

Drugie rozdanie jest popisem reprezentantek Anglii (rozdanie pochodzi z Mistrzostw Wspólnoty Europejskiej) - Nicoli Gardener i Sandry Landy:

Licytacja była następująca:

Landy (W) zaatakowała blotką pik, a na blotkę ze stołu E podłożyła ósemkę. Rozgrywająca wzięła królem i zaczęła grać kara. E zabiła drugie karo i celnie zagrała blotką kier. W podłożyła króla, który został przepuszczony. Przepuszczony został także kolejny kier - dziewiątka. Zauważmy, że kontynuacja kierów umożliwiłaby wygranie kontraktu. Ale Gardener (E) przejęła kier i zagrała blotkę pik, wyrabiając kładącą lewę w kolorze, w który partnerka mogła zagrać po dojściu asem trefl! Jest to doskonały przykład dbania o partnera.

A wracając do rozdania pierwszego, jak powinien rozgrać S?

Wiedząc z licytacji, że W ma króla karo i asa trefl, można było wyegzekwować wpustkę, nie dając szans obronie. Trzeba było wziąć pierwszego pika w ręce królem, przejść do stołu atutem, przebić w ręce trefl. Ponownie przejść do stołu kierem i przebić drugiego trefla. W aktualnej sytuacji:

 Należy zgrać dwa piki i zagrać w króla trefl, wyrzucając z ręki karo…