Kto dobrze rozgrywa, może słabo licytować…

A może „kto słabo licytuje, musi dobrze rozgrywać?”

Jakkolwiek by na to nie patrzeć, jeżeli marzy się o jakichkolwiek wynikach, a licytacja nie jest naszą najmocniejszą stroną, braki w tej dziedzinie musi się nadrabiać techniką rozgrywki.

Parędziesiąt lat temu, gdy licytacja często sprowadzała się do zamawiania kontraktów metodą „na oko”, kunszt rozgrywki był podstawą. Popatrzmy na rozdania z mistrzostw Europy 1961.

Bohaterką pierwszego rozdania jest Rixi Markus, uważana przez wielu za najlepszą brydżystkę wszechczasów. Karierę zaczynała jeszcze przed wojną w barwach Austrii, potem wyemigrowała do Anglii i w tych barwach odnosiła największe sukcesy.

To rozdanie pochodzi z meczu Anglia – Finlandia drużyn kobiecych:

NS po, rozd. W

Po licytacji:

W wystartowała niezbyt fortunnie asem karo, a powzięciu lewy ściągnęła asa trefl i powtórzyła trefle.

Rozgrywająca, po wzięciu w stole, zagrał pika do króla. Przeszła do stołu damą karo i zagrała pika, tym razem do dziewiątki. Teraz odegrała asa i króla kier, zrzucając z ręki trefla, po czym waleta kier. E nie podłożył damy, więc z ręki wyleciał ostatni trefl. Teraz przebitka kier w ręce, kara w stole i kier. Dama pik musiała wziąć dziesiątą lewę – swoje. Na drugim stole Finki grały 3♥, wpadając bez jednej.

Drugie rozdanie zostało rozegrane w meczu open pomiędzy Belgią i Szwajcarią.

Obie po, rozd. S

Rozdanie mocno gulaszowe…

Na obu stołach grano szlemiki pikowe. Szwajcarzy z ręki E:

Licytacja typowa dla tamtych czasów…

S spróbował asa karo… Rozgrywający przebił w ręce, przeszedł pikiem do stołu i zagrał kiera. N puścił (wskoczenie asem wypuszczało natychmiast – spadająca dama kier umożliwiała wyrzucenie dwóch trefli z dziadka), rozgrywający postawił króla, przebił kiery w stole, komunikując się atutami i w końcówce:

Zagrał ze stołu damę karo, i gdy N pobił królem, zrzucił trefla. N musiała wyjść spod króla trdo damy w stole bądź w kiera w podwójny renons – swoje.

Na drugim stole rozgrywał W:

N wyszedł szóstką karo. Rozgrywający przebił i przeszedł do stołu atutem, po czym zagrał . Tutaj także N puścił, a rozgrywający wstawił króla. Przebił kiera w stole, karo w ręce i jeszcze jednego kiera, po czym zaczął ściągać atuty, doprowadzając do końcówki:

Został teraz zagrany pik ze stołu i N znalazł się w przymusie. W rzeczywistości pozbył się kara, więc rozgrywający wpuścił go kierem, wymuszając zagranie spod króla trefl. Swoje i remis. Tym razem, absolutnie bez ironii, arcymistrzowski.

Marek Wójcicki