Podczas turnieju „Sunday Times Invitational” w 1970 roku wytasowano jedno z najbardziej niezrównoważonych rozdań, na jakie się natknąłem w topowych rozgrywkach. Jest ono tym bardziej interesujące, że próbowali radzić sobie z nim najlepsi ówcześni gracze, którzy przeszli do historii światowego brydża.

 Szacowne grono uczestników nie stosowało dwukolorówek i gracze S zwykle pasowali. Jedynie Raymond Brock dopatrzył się w ręce S otwarcia 1♥. Co działo się dalej?

Rozgrywający, po nie najlepszej obronie, wywinął się bez jednej.

Schapiro z ręką E otworzył poza kolejnością 5♦. To, zgodnie z przepisami, wyłączyło z licytacji gracza W. Po dwóch pasach N otworzył 4♦ - Namyats, wskazując solidne otwarcie 4♠. E spasował, a S (z renonsem!) zajął piki ze swojej ręki. Po dwóch pasach Schapiro ponownie zgłosił 5♦. S skontrował i po ataku waletem trefl NS zapisali 300:

Na jednym ze stołów, gdzie Reese z ręką N siedział za znanym z zamiłowania do blefów Collingsem, próbował wykryć blefa od razu – po otwarciu Collingsa 1♠, skoczył z kartą N na 4♠. E, czemu trudno się dziwić, powiedział 5♦, ale W spróbował zgłosić kiery. Skończyło się na 6♦ z kontrą:

Tu NS zapisali 700 za bez czterech (wtedy jeszcze nie było „progresji”).

Jeden z graczy N dał kontrę na otwarcie 1♠, licząc, że będzie w stanie jakoś skontrolować sytuację. Udało się to dopiero na wysokości siedmiu:

Ten kontrakt zakończył się wpadka za 1400.

Na trzech stołach gracze N pasowali po otwarciu 1♠ i licytowali 4♠ w drugim okrążeniu. Tam dwukrotnie grano 5♦, a raz 6♦.

Dla miłośników statystyk podam czołówkę turnieju:

1.Gardener – Priday      Anglia                   83 VP

2.Besse – Collings           Szwajcaria          79 VP

3.Rodrigue – L.Tarlo       Anglia                   78 VP

4.Kreijns – Slavenburg Holandia              77 VP

5.Schapiro – J.Tarlo        Anglia                   75,5 VP

6.Brock – Manning         Anglia                   74 VP

Marek Wójcicki