Pierwsze rozdanie pochodzi z drogiego kółka, granego w RPA i opisane było w South African Bridge Bulletin dość dawno temu.

W klubowym kółku siedzimy z dość niezwykłą kartą:

♠ 2 ♥ - ♦ W432 ♣ DW1098765.

W założeniach obie po partii partner otwiera 2♣ (Acol), a przeciwnik z prawej skacze w 7♠. Co teraz?

Widać, że ma on 12 pików i asa z boku. Partner, na swoje forsujące do dogranej otwarcie, powinien mieć już całą resztę…  Posiadacz tego „krupa” dostrzegł swoją szansę! Jeżeli partner ma asa z królem w treflach i pełne kara, a W nie trafi wistu do asa partnera, to powinno być 13 lew. Powiedział 7BA. Po dwóch asach skoczek skontrował i licytacja wygasła.

Wistujący wyszedł dziewiątką karo.  Postawmy się w pozycji rozgrywającego…

Pierwsza przeszkoda wzięta - W chybił na pierwszym wiście. Trzeba teraz to rozegrać…

Cały problem sprowadza się do rozegrania trefli. Jeżeli zrobimy to celnie, mamy 13 lew – 8 treflowych i 5 karowych.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że trzeba zaimpasować króla – w końcu E powinien mieć renons trefl. Rozgrywający przypatrzył się jednak uważnie kartom leżącym w dziadku, a zwłaszcza królowi pik! E mógł mieć maksimum 11 pików, no i asa kier. I jeszcze jedną zgubną. Czy ktokolwiek skoczyłby z taką ręką w szlema w piki? Można to wyjaśnić tylko w jeden sposób – król trefl „zaszedł” w piki i E myślał, że ma ich 12…

Bazując na tym nietypowym dla „Czytania rąk” motywie, rozgrywający wziął asem w stole i ściągnął asa trefl. W ten sposób kontrakt został wygrany, gdyż rozdanie wyglądało faktycznie tak, jak wydedukował to rozgrywający:

Drugi szlem jest częściowo  przypadkiem sędziowskim…

Siedzimy z kartą;

♠ A107642 ♥ AKW5 ♦ A7 ♣ 2

Partnerka otwiera 1♠, z prawej pas, wyciągamy z bidding boksu kartkę i z przerażeniem widzimy, że jest to 1♠. Gramy bez zasłon i nic nie można zrobić. Przeciwnicy nie chcą zaakceptować niewystarczającej… Zawołany sędzia wyjaśnia nam, że jeżeli powiemy cokolwiek w piki, to partnerka musi pasować w następnym okrążeniu.

Co robimy? Szlem blisko… 7♠.

Przeciwnik z prawej wistuje asem trefl. Wykładamy swoją kartę w dziadku. Na widok stołu wistująca nie może powstrzymać się od uszczypliwości: „Może twoja partnerka przebije…”

Za chwilę mina jej rzednie. Oto rozkład:

Rozdanie pochodzi z półfinału turnieju teamów kobiecych z Wiosennych Mistrzostw Ameryki 1981, a na NS grały Karen McCallum (N) i Kitty Bethe (S).