Podczas mistrzostw świata w Orlando rozpoczęto sprzedaż książki Avona Wilsmore’a „Under the Table – the Case Against the Blue Team” (w wolnym przekładzie: „Pod stołem – sprawa przeciwko Blue Teamowi”). Autor stawia w niej tezę, że gracze Blue Teamu – reprezentacji Włoch, która w latach 1957 – 1975 wygrała kilkanaście razy Bermuda Bowl i trzy olimpiady brydżowe, stosowali niedozwolone sygnały, po prostu, mówiąc językiem popularnym, „cynkowali”.
Autor, opierając się na danych, przedstawionych w wydawanych przez Światową Federację Brydżową „World Championship Books” z kolejnych lat, przeanalizował WSZYSTKIE rozdania rozegrane przez Włochów w finałach mistrzostw świata w latach 1957-1973 i doszedł do wniosku, że przekazywali sobie informacje na temat siły posiadanej ręki (zwykle góra-dół w ramach, wynikających z licytacji), posiadanych krótkości, długości koloru treflowego (było to powiązane ze stosowanymi przez nich systemami licytacyjnymi, w których z kolorem treflowym były pewne komplikacje (np. w systemie Rzymski Trefl 1♣ było wieloznaczne, a 2♣ słabą trójkolorówką) - to w licytacji, a gdy wistowali, wiedzieli także zwykle, gdzie są zlokalizowane wartości partnera.
Na poparcie swoich tez autor przedstawił przykłady, niektóre bardzo spektakularne, zwykle z jednych mistrzostw, gdzie podejmowano diametralnie różne akcje, zawsze kończące się dobrze. Oto kilka rozdań z rozdziału „Włoskie kontry wywoławcze”.
U par włoskich, kontra wywoławcza na wysokości jednego, nawet na otwarcie 1 w starszy, nie obiecywała fitów w nielicytowanych kolorach… Ale:
Bermuda Bowl 1959, finał. Rozd. 101. WE po partii.
W Avarelli |
N Harmon |
E Belladonna |
S Stakgold |
|
|
pas |
1♥ |
ktr. |
3♥ |
? |
|
Belladonna zalicytował 3♠ z ręką:
♠ K976 ♥ 107 ♦ 5 ♣ KD10742
Trafił u partnera nieźle:
♠ AW52 ♥ K6 ♦ ADW1092 ♣ 9
I licytacja skończyła się na 4♠ z kontrą (swoje):
W Avarelli |
N Harmon |
E Belladonna |
S Stakgold |
|
|
pas |
1♥ |
ktr. |
3♥ |
3♠ |
pas |
4♠ |
pas |
pas |
ktr. |
pas… |
|
|
|
Dla kontrastu autor pokazuje rozdanie tej samej pary z finału Bermuda Bowl z roku 1962. Avarelli miał:
♠ 9 ♥ AW7432 ♦ 876 ♣ K83
A licytacja biegła:
W Belladonna |
N Murray |
E Avarelli |
S Coon |
|
pas |
pas |
1♠ |
ktr. |
3♠ |
? |
|
Tym razem spasował… Czy także obronilibyście się przed pokusą zalicytowania 4♥? Pas był jak najbardziej wskazany – oto karta Belladonny:
♠ D106 ♥ 10 ♦ AK1054 ♣ DW95
Amerykanie dołożyli „czwartego”:
W Belladonna |
N Murray |
E Avarelli |
S Coon |
|
pas |
pas |
1♠ |
ktr. |
3♠ |
pas |
4♠ |
pas… |
|
|
|
i leżeli bez jednej.
Jeszcze jedno rozdanie „z tej samej beczki”:
Finał olimpiady 1972. Rozd. 23. Obie po.
Avarelli z kartą
♠ A10 ♥ 108754 ♦ 10964 ♣ D9
Po licytacji:
W Avarelli |
N
|
E Belladonna |
S
|
|
1♠ |
ktr. |
2♠ |
? |
|
|
|
„zameldował się” 3♥… Tym razem kontrujący miał w kierach cztery karty.
Aby zilustrować dobitniej trafność licytacji po kontrze wywoławczej, jeszcze jedno rozdanie z rozdziału pod znamiennym tytułem „Poza granicami tolerancji”:
Olimpiada 1972. Mecz Włochy – Niemcy. Avarelli z ręką:
♠ 94 ♥ AD109743 ♦ 10743 ♣ -
„staje przed problemem” po licytacji (obie po):
W
|
N Belladonna |
E
|
S Avarelli |
3♦ |
ktr. |
pas |
? |
Co robi?
Pasuje!
Oto cały rozkład:
|
♠ AD853 |
|
|
♥ K8 |
|
|
♦ 952 |
|
|
♣ AKD |
|
♠ 76 |
N W E S |
♠ KW102 |
♥ W65 |
♥ 2 |
|
♦ AKDW86 |
♦ - |
|
♣ 76 |
♣ W10985432 |
|
|
♠ 94 |
|
|
♥ AD109743 |
|
|
♦ 10743 |
|
|
♣ - |
|
Wpadka jest duża – Belladonna ściąga dwa trefle, na które Avarelli zrzuca piki. Teraz as pik i przebitka… Obrona wzięła jeszcze trzy kiery - bez trzech za 800, a na drugim stole 4♥ bez jednej – po ataku cztery razy w karo rozgrywający przebił królem atu.
To rozdanie - jako że rzecz działa się w brydżramie - wzbudziło sensację. Amerykańscy gracze – Bobby Wolff i Eric Murray, którzy oglądali mecz, spotkali w windzie Benito Garozzo, który nie grał w tym meczu i przedstawili mu kartę Avarellego z pytaniem, co licytuje po otwarciu 3♦ i kontrze partnera. Odpowiedział:
- 4♥.
- A jaki jest twój drugi wybór?
- Nie mam.
- A jeżeli byś musiał zalicytować coś innego?
- Myślę, że 5♥.
- A trzeci?
- Jak już każesz, to 6♥. Ale to świr. O co w tym chodzi?
- Twój kolega z drużyny, Walter spasował.
Walter spasował po kontrze Giorgio?
Tak.
Jaki był wynik?
+1100
Garozzo odpowiedział: „Wiesz, po przemyśleniu, chyba słusznie zrobił.”
Według innej relacji (powyższa jest Bobby Wolffa), rozmowa była nieco inna, ale wymowa podobna:
Garozzo: „4♥, może 5♥, może 6♥! Trudna karta”
- A co myślisz o pasie?
- Pas? Pas? To nie brydż!
- Benito, Walter spasował po kontrze Belladonny. To rozdanie z brydżramy z meczu z Niemcami. +800.
- Mhm… Pas, no cóż, może i pas.
W książce są rozdziały, analizujące wejścia w obronie, wybór pierwszego wistu i jeszcze kilka innych… Przykłady trafności są niejednokrotnie bardzo przekonujące.
A, jeszcze jedno… Trzeba dodać, że wydawcą książki jest firma Bobba Hammana, jednego z graczy amerykańskich, którzy wielokrotnie przegrywali z Włochami w czasach ich dominacji, a po ich wycofaniu się (zadziwiająco bliskim w czasie wprowadzeniu zasłoń – to także jeden z wniosków autora) wielokrotnie wygrywał w światowych czampionatach (posiada obecnie w kolekcji łącznie 31 medali mistrzostw świata).