Poniższe rozdania zostały rozegrane podczas mistrzostw świata 2005 w Estoril. Wtedy nie było jeszcze programu Deep Finesse (uwaga: jak zauwazył Artur Wasiak, program Deep Finesse pojawił się już w 1999 roku; przepraszam za ten błąd), ale one zasługują na określenie „Even more deep finesse”

„Niestarannie Pan wistuje” - krążyła kiedyś anegdota, że jeden z warszawskich graczy, obdarzony wzrokiem niemalże sokolim wyimpasował przeciwnikowi konfigurację, która była nie do wyimpasowania. Chyba podobny komentarz mógłby wygłosić Duńczyk Steen Moller w meczu z turnieju seniorów (historia nie zachowała nazwiska obrońcy):

Rozd. 3. WE po, rozd. S

Po licytacji:

W ściągnął dwa kara, asa kier i zagrał w trefla. Moller wziął w stole na dziesiątkę i w tempie zagrał pika. E chyba machinalnie dołożył piątkę, a Moller dwójkę, robiąc swoje! Trzeba przyznać, że chyba nawet Deep Finesse by nie zagrał na tę szansę…

Podobne zagranie udało się reprezentantce Anglii, Kitty Teltscher w eliminacjach Venice Cup:

Rozd.6. WE po, rozd. E.

Po licytacji:

N zaatakowała damą karo. Rozgrywająca wzięła królem i z niewinną miną zagrała trójkę pik. N dołożyła dwójkę i czwórka ze stołu dała brakującą lewę… Może po tym rozdaniu NS przeszły na ilościówki odwrotne?

Marek Wójcicki